Dit is weer een van de schrijnende verhalen waar het huidige kabinet voor gekozen heeft. Bedenk dat dit ons allemaal kan overkomen.

Staatssecretaris Van Rijn, ministers en Gemeente Den Haag, bedankt!

Het keukentafelgesprek. Na een indicatie van het CIZ voor een periode van 5 jaar voor 9 uur zorg per week, nu de frisse wind van het nieuwe zorgbeleid anno 2016 in Nederland. Afgezet tegen mijn echtgenote, die die 5 jaar (en 6 jaar daarvoor) werd geteisterd door de slopende ziekte Chorea van Huntington. Een progressieve, ongeneeslijke ziekte. Zal duidelijk zijn dat ze niet vooruit is gegaan. Keukentafelgesprek dus. Lang verhaal kort: het wordt voortaan maximaal 3 uur per week, mag maximaal 100 euro per week kosten. Klein detail, de eigen bijdrage is ongeveer 5.300 euro per jaar, meldde ik. Moest ik even checken bij het CAK, aldus de Gemeente. Kon niet goed zijn. Was wel goed, aldus het CAK. Wist de Gemeente niet. CAK wel, maar partijen praten niet met elkaar. Snelle rekenaars zijn er al lang uit. Je mag dus ALLES zelf betalen. 0 euro van de Gemeente. 0. Wel in natura, dat wel. Over 4-6 weken komt de beschikking op papier. Dan kan ik bezwaar aantekenen. Top.

Mijn echtgenote zit stuk. Zat ze al, nu nog steviger. Ik ben woest. Onrecht. Waarheen? Wat te doen? Hoe? En nu? Geen idee. Ik ga zoeken.

Ik vind het TRIEST. In en in triest. Ik kijk naar mijn vrouw, en zie wat ik niet wil zien. Paniek. Onrust. Onzekerheid. Ik moet het nog zien op te lossen. Moet. Onze kids weten het ook. Woest, net als wij.

NOG TRIESTER, we zijn de enige niet. Heel zorg behoevend Nederland wordt getroffen. Keihard.

Goed gedaan, politiek Den Haag en Gemeente, top bezuiniging. Het gaat goed met Nederland. Koopkracht is weer gestegen. Zie je wel. Alleen ff niet ziek worden en zorg vragen. Dat past niet in het plaatje. Geen idee hoe de verantwoordelijken voor dit wanbeleid deze ellende met droge ogen kunnen verkopen en 's nachts kunnen slapen.

Wij liggen wakker.

Zo doen we dat in Nederland.